INT
Israel National Trail - According to National Geographic one of the 20 best "epic hiking trails" in the world. It is also first such path plotted on Google maps as "Google Street View". The trail stretches from Kibbutz Dan, near the Israel-Lebanon border, to Eilat on the Gulf of Aqaba. 400 of about 1100 km go across Israeli deserts - mostly via Negev. More specific information can be found on websites: https://www.israeltrail.net/ and http://lukaszsupergan.com/
I started my hiking from Eilat on 13 February 2019 and walked over 140 km for 7 days. Pebbly and mountainy character of the desert in combination with 17 kg backpack dictates slower pace. February/March is a good time to start from the South direction. At this time an average daily temperature is 20°C. Nights on the desert are cool and temperature falls to few degrees. Wintry months - until February - bring rain over Negev. Even canyons change over rushing streams. On many occasions I saw last of substantial rainy seasons this year.
Eilat Mountains section of the trail is supposedly the most difficult. First day is often spent on climbing colourful rocks. On occasion ladders and handles are installed. I was passed by huge Israeli scholastic youth groups. They learn about their country and sense of direction in this way. Most of INT hikers are Israelis, and most were walking in opposite direction. I reached Timna Park after few days. The area was famous for its copper deposits as far back as antiquity. The Park is of geological-archaeological nature. It covers vast honeycombed areas. The copper-smelting mines are remnants of the 2nd millennium BC and subsequent tribes. It is believed that King Solomon's wealth originated here.
Kibbutzim and small settlements often lie close to the trail. They are an oportunity for a meal, and to replenish stocks of water and food. You can rest there. Sometimes trail angels live in such places. They are people who offer accommodation for free. I was carrying with me a two-three day stock of water and food. Another option is a water deposit. In such case the stock is waiting for us in some agreed place. The delivering person is for example a taxi driver from the nearest settlement.
Campsites are designated and marked. Usually they do not differ from surrounding environment except from leftovers from previous people. Camping is popular among Israeli people. They arrive before night, setting up their equipment, light fires. It is accompanied by music. Negev Desert is a home for many animal species. Among them are: Nubian ibex, hyrax, fox, wolf, onager, hedgehog, viper, dorcas gazelle, snake, scorpion, camel. Some are active at night. Thus it is important to camp only in designated places and not anywhere. During my hiking I met only Nubian ibex apart from some birds and insects. I was sleeping in a tent. Sometimes Israelis sleep only in sleeping bags.
The desert part I was walking through was marked very well. The INT symbol is tricolour vertical strips. From left to right - orange, blue, white - this sequence indicates hiking to the North, to the snow-capped top of the Mount Hermon. The opposite sequence - white, blue, orange - indicates hiking to the desert. Sometimes INT bears the same path for other trails. So it is normal to see different colours.
Landscapes of the Negev Desert impressed me a lot. Diversity of rock formation and their colours astonished me every day. It is also a place, in a certain sense, lively. Israelis are open-minded, hospitable and of mixed nationalities. They are curious about foreigners. Sometimes, during conversation, it turned out that they were connected with Poland. Their roots are of Polish origin. I think that like every journey, this journey has engraved a deep mark in me by opening myself to other people.
ISN
Izraelski Szlak Narodowy - Narodowy szlak pieszy Izraela, przez National Geographic uznany za jeden z 20-stu najbardziej imponujących szlaków pieszych na świecie. Jest jednocześnie pierwszą tego typu ścieżką udostępnioną na mapach Google w opcji "Google Street View". Trasa łączy Ejlat na południu kraju z kibucem Dan na północy. 400, z około 1100 km., prowadzi przez pustynie Izraela - w większości przez Negew. Szczegółowe informacje o szlaku są na stronach https://www.israeltrail.net/ oraz na http://lukaszsupergan.com/
Swoją wędrówkę zacząłem w Ejlacie 13 lutego 2019 r., i idąc 7 dni przeszedłem ponad 140 km. Kamienisty i górzysty teren pustyni, w połączeniu z 17-sto kilogramowym plecakiem, narzucają wolniejsze tempo marszu. Luty/Marzec to dobry czas na start z kierunku południowego. Średnie dzienne temperatury to wówczas ok. 20°C. Noce są chłodne, a temperatura spada do kilku stopni. Miesiące zimowe - do lutego - przynoszą nad Negew deszcze. Kaniony zamieniają się nawet w rwące strumienie. Niejednokrotnie widziałem pozostałości po obfitej w tym roku porze deszczowej.
Góry w rejonie Ejlatu to ponoć najtrudniejszy technicznie etap całego szlaku. Pierwszy dzień to często wspinaczka kolorowymi skałami. Miejscami zainstalowane są drabinki i uchwyty. Mijałem tu duże grupy młodzieży szkolnej. W ten sposób poznają swój kraj, jego historię i uczą się wędrówek i orientacji w terenie. Większość pokonujących INT to Izraelczycy. I znakomita większość szła w przeciwnym kierunku. Po kilku dniach doszedłem do Parku Timna. To obszar znany już w starożytności z pokładów miedzi. Park ma charakter geologiczno-archeologiczny. Zajmuje duży obszar poprzecinany ścieżkami pieszymi. Są tu pozostałości Egipskich kopalń z II-go tysiąclecia przed Chrystusem, i plemion późniejszych. Przypuszcza się, że bogactwa króla Salomona pochodziły stąd.
Kibuce i małe osiedla ludzkie leżą często w pobliżu szlaku. Są okazją do zjedzenia posiłku, uzupełnienia zapasów wody i jedzenia. Można tam też zatrzymać się na nocleg. Bywa, że mieszkają tam tzw. aniołowie szlaku. Jest wówczas możliwość nocowania i umycia się u takich gospodarzy za darmo. Zapas wody i jedzenia na 2-3 dni niosłem ze sobą. Innym rozwiązaniem są depozyty wody. Wtedy zapas czeka na nas w ustalonym miejscu. Osobą dostarczającą jest np. taksówkarz z pobliskiej miejscowości.
Miejsca obozowisk są wyznaczone i oznakowane. Zazwyczaj nie różnią się od otaczającej przestrzeni oprócz pozostałości po ludziach wcześniej nocujących. Biwakowanie jest popularne wśród Izraelczyków. Przyjeżdżają pod wieczór, rozstawiają sprzęty, rozpalają ogniska. Towarzyszy temu muzyka. Pustynia Negew to dom dla wielu gatunków zwierząt. Są wśród nich m.in.: koziorożec nubijski, góralek, lis, wilk, onegar, jeż, żmija, gazela dorkas, wąż, skorpion, wielbłąd. Część jest aktywna nocą. Dlatego ważne, żeby ludzie nocowali w pewnych tylko miejscach, a nie gdziekolwiek. W czasie mojego marszu spotkałem tylko koziorożce nubijskie, pomijając ptaki i owady. Nocowałem w namiocie. Zdarza się, że Izraelczycy nocują tylko w śpiworach.
Odcinek pustynny, którym szedłem był dobrze oznakowany. Symbol Izraelskiego Szlaku Narodowego to trzy pionowe pasy. W kolorach - od lewej - pomarańczowy, niebieski, biały. Ten układ wskazuje wędrówkę na północ, w kierunku ośnieżonego szczytu góry Hermon. Układ odwrotny - biały, niebieski, pomarańczowy - oznacza wędrówkę w kierunku pustyni. Czasami INT stanowi tę samą ścieżkę dla innych szlaków. Normalnym jest pojawienie się nagle innych kolorów.
Krajobrazy Negewu zrobiły na mnie duże wrażenie. Różnorodność formacji skalnych i ich kolorów zaskakiwała każdego dnia. To także miejsce na swój sposób tętniące życiem. Izraelczycy są narodem otwartym, gościnnym, i zróżnicowanym etnicznie. Są ciekawi ludzi, obcokrajowców. Często, podczas rozmowy, okazywało się, że są związani z Polską. Mają tam swoje korzenie. Myślę, że jak każda wędrówka tak i ta okazała się podróżą w głąb siebie. Otwarciem na drugiego człowieka.
?
?